Als kind deed ik dat ook al. Ik kon mezelf uren vermaken met knutselen en dingen mooi maken op mijn kamer. Ik had bijvoorbeeld een groot prikbord en hing daar allemaal plaatjes en dingen op die ik mooi vond. Ik tekende en schilderde clownen (pierrots, die toen populair waren).
Ik hield ook van de natuur. Ik was lid van het Wereld Natuur Fonds en deed mee aan wandelingen georganiseerd door het IVN. Na wandelingen in de natuur kwam ik altijd met mos, takjes, uilenballen, eikeltjes etc. thuis en maakte daar dan een tentoonstelling van op mijn kamer.
Als tiener maakte ik brooddeegfiguurtjes, oorbellen, hield ik van Doe Maar en schreef ik veel in mijn dagboek en heb ik schriften en agenda’s volgeplakt met plaatjes die ik leuk vond.
Ik kon mezelf dus uren vermaken, alleen zijn en ik was helemaal gelukkig en in mijn element daarmee.
Nu, jaren later, kan ik nog steeds heel goed alleen zijn en maakt creëren en in de natuur zijn mij heel gelukkig.
Toch is dat niet altijd zo geweest. Lange tijd in mijn leven, heb ik geen penseel of potlood aangeraakt. Toen ik alleenstaande moeder was bijvoorbeeld, stond de zorg voor mijn kinderen voorop. Ook had ik een drukke baan in het onderwijs die veel energie en tijd kostte. Tijd voor mezelf had ik op de laatste plaats gezet.
Gelukkig is dat nu veranderd en maak ik zelfs dagelijks tijd voor mezelf.
Soms hoor je wel eens iemand zeggen: wat je als kind leuk vond om te doen is vaak ook wat je als volwassen weer leuk vindt om te doen en je gelukkig maakt.
Ik ben heel benieuwd hoe dat bij jou is. Wat vond je leuk om te doen als kind? En doe je dat nog steeds wel eens? En maak jij regelmatig tijd voor jezelf om te doen wat je leuk vindt?
Lieve groet,
Mireille
0 reacties